در حوالی غروب
یک عمر پشیمان ز پشیمانی خویشمدر حوالی غروب
یک عمر پشیمان ز پشیمانی خویشمپیوندها
- مهدی کوچک زاده مهدی کوچک زاده
- دانلود ترجمه مقاله های علمی دانلود ترجمه مقاله های علمی
دسته‌ها
- خاقانی 11
- فخرالدین ابراهیم همدانی - عراقی 12
- سعدی 11
- قاآنی شیرازی 5
- محمد حسین بهجت (شهریار) 24
- امام خمینی(ره) 10
- احمد شاملو 1
- فروغ فرخزاد 1
- مهدی سهیلی 12
- محمد رضا شفیعی کدکنی 11
- یوسفعلی میرشکاک 6
- قیصر امینپور 21
- سلمان هراتی 9
- علیرضا قزوه 45
- حسین منزوی 10
- محمد علی بهمنی 15
- محمد کاظم کاظمی 8
- امیر عاملی 11
- محمد حسین جعفریان 4
- هادی منوری 5
- ابولفضل سپهر 13
- سید مرتضی آوینی 2
- شعر انتظار 11
- شعر دفاع مقدس 11
- شعر و سرود انقلاب 12
- حرفهای پراکنده 10
- دانلود آهنگ 4
- حزین لاهیجی 3
- خواجوی کرمانی 3
- پروین اعتصامی 14
ابر برجسب
وحشی بافقی سلمان قنبر هراتی سلمان هراتی غزل وحشی حسین منزوی غزل پارسی شعر آیینی غزل رخشنده اعتصامی پروین اعتصامی حسان عجم اشعار حسین منزوی خاقانی سعدی شعر عاشوراییبرگهها
جدیدترین یادداشت‌ها
همه- نغمه های خوش «خر برفت» چند سطر نصیحت دیرهنگام به #کلنل_فضل_الله_آق_اولی (عضو هیئت ایرانی در بخشی از#مذاکرات مربوط به قرارداد 1919 ایران و...
- برای اهل ری (البته تهران ری شمیرانات) تا خرند این قوم، رندان خرسواری می کنند در محرم اهل ری خود را دگرگون میکنند از زمین آه و فغان را زیب گردون می کنند گاه...
- کتابهایی که به نقد آثار داستایفسکی پرداختند critical works on Dostoevsky An annotated list of critical works on Dostoevsky, and definitely a work in progress… I’ll...
- دولت معتدلان پا شده میبینی که کشورم یکسره غوغا شده میبینی که مثل یک غنچه شکوفا شده میبینی که در همین دولت تدبیر و تعادل یکهو همه‌ی ظرفیتش وا شده...
- رگ‌هایش پر از ابدیت شد شعری درباره غزه حماسه سنگ محمد حسین کلهر مردی نمِ اشکی چکاند از پی دستان ملتمس دانه‌های تسبیح در فصل هجوم بی‌امان باد و...
- به ابوموسی اشعری بگو برگردد عقب به بهانه روز غزه شعری در مظلومیت غزه کجایی آقا سیدموسی؟ (شعر) علیرضا قزوه کجایی آقا سید موسی ؟ کجایی که غزه را دارند سر...
- ما در قمار عشق، به عشق تو آمدیم جمکران که هست ما پی نبرده‌ایم تو را آن‌چنان که هست کاری نکرده‌ایم به قدر توان که هست کاری برای آمدن تو نکرده‌ایم اما...
- بگو که ساده نگویند بر بلا، بله‌ها را ورق ورق شده تقویم... دلم قرار ندارد که کم کنم گله‌ها را پر از صفای تو دیدم تمام هروله‌ها را هزار سال حضوری، به قدر هجری...
- سامان ده دولت خمینی شعر استاد علی معلم دامغانی برای رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه‌ای(شعر) آنی که یگانه‌ای جهان را ای شیخ زمان و پیر عالم...
- علت دوری ما چیست برایم بنویس معنی فاصله‌ها معنی فاصله‌ها چیست برایم بنویس درد این واژه سرا چیست برایم بنویس تو تماشاگر من بلکه نه من فاصله‌ای علت...
- بیا که روز مبادای ما رسید از راه کوچه دوازدهم چقدر پنجره را بی‌بهار بگذاری؟ و یا نیایی و چشم انتظار بگذاری مگر قرار نشد شیشه‌ای از آن می ناب برای روز...
- باد بر گیسوی باغ انتظارش شانه زد مُهر تأیید آسمان بیدار کرد از خواب خوش خورشید را عشق زد بر گردنش یک رشته مروارید را عطر نرگس‌ها وزید و باز باران خنده...
- نبرد خصم شد لازم شعری از آیت الله آیت الله نوری همدانی در سال 56 و بعد از واقعه خونین 19 دی که آیت الله نوری همدانی به خلخال تبعید شدند، شهر‌ها یکی پس از...
- کی شود دریا ز پوز سگ نجس جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی و مولانا و رومی جواب گفتن مرید و زجر کردن مرید آن طعانه را از کفر و بیهوده گفتن...
- رفتی و دل ربودی یک شهر مبتلا را رفتی و دل ربودی یک شهر مبتلا را تا کی کنیم بی تو صبری که نیست ما را بازآ که عاشقانت جامه سیاه کردند چون ناخن عروسان از...
- همراه با امام زمان گریه می کنیم همراه با امام زمان (عج) امروز با تمام توان گریه می کنیم همراه با امام زمان گریه می کنیم در پشت دسته های عزا سوی سامرا...
- ای در جگـر شیعه شررهای غم تو شرح غمت فوق بیان ها ای در جگـر شیعه شررهای غم تو ای ارث تـو از مادر تو عمر کم تو با آنکه بـوَد عـرش به ظلِّ علم تو خـم...
- کنج زندان بلا گریه ی باران کم نیست گریه باران یازده بار جهان گوشه ی زندان کم نیست کنج زندان بلا گریه ی باران کم نیست سامرائی شده ام ، راه گدایی بلدم لقمه...
- مى زند آتش به قلبم سوز داغ عسکرى مى زند آتش به قلبم سوز داغ عسکرى گیرد امشب اشک من هر دم سراغ عسکرى شد به سن کودکى فرزند دلبندش یتیم گشت دُرّ اشک مهدى...
- فسوس که آئینه نصیبش سنگ است در سوگ امام حسن عسگری فسوس که آئینه نصیبش سنگ است در کوچه‌ی بی کسی عجب دلتنگ است هر روز غروب خون شده قلبش که اینقدر...
- کردی چو خاک پست مرا، خاک بر سرت سوگواری بر مرگ برادر آه ای فلک ز دست تو و جور اخترت کردی چو خاک پست مرا، خاک بر سرت جز عکس مدعا ز تو کس صورتی ندید...
- ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا گلهٔ یار دل‌آزار ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا خبر از سرزنش خار جفا نیست ترا رحم بر بلبل بی برگ و نوا نیست ترا...
- ما گوشه نشینان خرابات الستیم ساقی بده آن باده که اکسیر وجود است شوینده آلایش هر بود و نبود است بی زیبق و گوگرد که اصل زر کانی‌ست مفتاح در گنج طلا...
- چه خوش بودی دلا گر روی او هرگز نمی‌دیدی چه خوش بودی دلا گر روی او هرگز نمی‌دیدی جفاهای چنین از خوی او هرگز نمی‌دیدی سخن‌هایی که در حق تو سر زد از رقیب من گرت...
- من چه کردم کاینچنین بی‌اعتبارم می‌کنی از برای خاطر اغیار خوارم می‌کنی من چه کردم کاینچنین بی‌اعتبارم می‌کنی روزگاری آنچه با من کرد استغنای تو گر بگویم...
- ای مرغ سحر حسرت بستان که داری ای مرغ سحر حسرت بستان که داری این ناله به اندازهٔ حرمان که داری ای خشک لب بادیه این سوز جگر تاب در آرزوی چشمهٔ حیوان که...
- عشق کو تا شحنهٔ حسرت به زندانم کشد عشق کو تا شحنهٔ حسرت به زندانم کشد انتقال عهد فارغ بالی از جانم کشد بر در میخانه من خواهم که آید غمزه مست گه میانم گیرد...
- خونخواره راهی می‌روم تا خود به پایان کی رسد خونخواره راهی می‌روم تا خود به پایان کی رسد پایی که این ره سر کند دیگر به دامان کی رسد سهل است کار پای من گو در طلب...
- خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را سوخت عشق خانه سوز اول متاع خانه را خواه آتش گوی و خواهی قرب، معنی واحد است قرب...
- بر قول مدعی مکش ای فتنه‌گر مرا بر قول مدعی مکش ای فتنه‌گر مرا گر می‌کشی بکش به گناه دگر مرا پیشت به قدر غیر مرا اعتبار نیست بی اعتبار کرده فلک...
- چیست قصد خون من آن ترک کافر کیش را چیست قصد خون من آن ترک کافر کیش را ای مسلمانان نمیدانم گناه خویش را ای که پرسی موجب این ناله‌های دلخراش سینه‌ام بشکاف...
- خیز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را خیز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را چون قد خود بلند کن پایهٔ قدر ناز را عشوه پرست من بیا، می زده مست و کف زنان حسن تو...
- طی زمان کن ای فلک ، مژدهٔ وصل یار را طی زمان کن ای فلک ، مژدهٔ وصل یار را پاره‌ای از میان ببر این شب انتظار را شد به گمان دیدنی، عمر تمام و ، من همان چشم به...
- من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را به یک پرواز بی هنگام کردم مبتلا خود را نه دستی داشتم بر سر، نه پایی داشتم در...
- الاهی سینه‌ای ده آتش افروز الاهی سینه‌ای ده آتش افروز در آن سینه دلی وان دل همه سوز هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست دل افسرده غیر از آب و گل...
- شعر طنزی درباب نوع برخورد دولت اعتدال با منتقدان شعر طنزی درباب نوع برخورد دولت اعتدال با منتقدان روزی گذشت «گرمی و سردی چشیده» ای فریادِ شوق بر سر هر کوی و بام خواست!...
- شعر به مناسبت 9 دی از هر طرف نظاره کنی شیدای کاشفیم سرهایمان به پای تو آقا، جان بر کفیم وقتی بر اندام این دو هشت، فتنه جان گرفت پا در رکاب...
- شعر به مناسبت 9 دی به زبان کردی (1) پر ده عشقم پر ده شورم هه ی وطن وه رد نامت جور جورم هه ی وطن هیور دلی نیور چیه می تو بزان دیور ده خاکت کور کورم هه ی...
- دوش چون خورشید را مصروع خاور ساختند دوش چون خورشید را مصروع خاور ساختند ماه نورا چون حمایل چفته پیکر ساختند قرص خور مصروع از آن شد کز حمایل باز ماند کن...
- دلها خراب زلزلهٔ درد کرده‌اند دل‌های ما قرارگه درد کرده‌اند دار القرار بر دل ما سرد کرده‌اند این صد هزار نرگسه بر سقف این حصار رخسار ما چو نرگس نو...
بایگانی
تقویم
فروردین 1395| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 |
جستجو
و بگو شهیدان این شهر را چه نامیده اند؟
گلوگیر کلامت شده ام
ای شیعه حروف
نجاتم بده
میترسم بمیرم از شوق
و کلامی نگفته باشم که تو را اجابت کند
می پیچم در خویش
و کلمات را زنده به گور میکنم .
بی تو
به بار نمی نشیند کلمه ای
و به قد قامت حروف نمی نشیند اسمی
جان می دهم
بی انکه مرده باشم
و کلمات شکسته را نوحه میکنم
باید تو را بسرایم و گرنه خواهم مرد.
*****
از خرمشهر برگرد!
با من وضو بگیر!
و ان قدر نوحه بخوان
که سیل بیاید
و من شاعر شوم
شاعران از حروف مزد میگیرند
با قافیه زندگی میکنند
و در هر ردیف
اسمی را به بند میکشند
اسیرم به افسون کلمات
و اگر نیایی ،روزی هزار مرتبه خواهم مرد
می ترسم ببینی لکنت زبانم را
و رها کنی خودت را از واژه هایم
می ترسم
خط زده باشی اسمم را
و کلماتم را زنده زنده در کرخه پاشیده باشی
کو مسجدی که موذنش را شهید کرده
و امامش را به کربلا برده باشند؟
بگذار با تو بیایم
من بدنبال گم شده هایی میگردم
که نشانی ندارند....
کو حاجیان بی احرام ؟
بگذار از گلدسته مسجدت
اذان بگویم
که حلقومم را برای سرودن نیست
رضا خشاب هایش را عوض میکند
و تک تک گلوله هایش را نشانه میگیرد.
ما رمیت اذ رمیت
ولکن الله رمی ....
این ایه از کدام سینه رها شد
و برکدام پیشانی نشست ؟
من کجا بودم
که شاعری ات را تمام کردی
و آخرین نگاهت را سرودی ؟
آیا هنوز کلمه ای برای سرودن هست ؟
می ترسم اگر تو نباشی
به قحطی کلام بنشینم
و اگر تو نیایی
عطش هیچ واژه ای سیرابم نکند.
چه اسم بزرگی !
<<رضا>>هنوز <<موسوی >>است
و با تمام شهدا نماز می خواند
قمقمه اش را از فرات آب میکند
اگر نیایی
خواهم مرد
و تمام حروف را به بیراهه خواهم کشید.
و تو نگاهم کنی اگر،
سیراب می شوم
و از فرات شعر میگویم
چه کسی برای مجروحانت آب می اورد؟
و زخم های آن ها را می بوسد؟
ناگهان فریاد کشیدم : زخم یعنی چه ؟
و آب را به تشنه نباید داد
اما تو گفتی :
عطش کجاست ؟و عشق را چگونه حلاجی میکنند؟
برگرد،تنهایم......
و چله نشین حروف می مانم
اگر نباریده باشی
این چگونه عشقی است ؟
نه لیلایی تو
نه مجنونم من
و شاعری که مجنون نباشد ،
مرده است.
حالا آمدی
حروف جان گرفته اند
رضا هنوز موسوی ست
و تمام کوچه های خرمشهر را می داند
دست مرا میگیرد
و واژه هایم را در کرخه سیراب می کند.
شاعری گناه قشنگی است
که آدم را به بهشت میکشاند
چه صدای دلنشینی !
این کدام قایق است که با دست شکسته پیش میرود؟
به نماز آمده ام
گلدسته های مسجد را نشانم بده
موذن خواهم شد
و با حلقوم تو فریاد می زنم
کو جهان آرا؟
رضا!خانه ات کجاست ؟
من میهمان توام
این دیوار های شکسته
سقف های له شده
و خانه های بی حصار از کیست؟
این شهر را پنجره ای است به اندازه آسمان
بی در ،بی حصار
و تو در این جا نماز می خوانی
چه قد قامت بلندی!
تمام حروف پشت سرت ایستاده اند
و تو آن ها را حس می دهی .
شاعری گناه قشنگی است ،که نمیدانم آدم را به کجا می کشاند
من به کودکان شهرت سلام میکنم
و به مردانش درود میفرستم
این شهر مسیر فرشته هایی ست
که آدم را سجده کرده اند.
و تو فرمانده شهیدانی که در آسمان اردو زده اند
و شهر را در نجابت خویش به چله نشسته اند
این جا قناسه ها
بوسه هایی سرخ را به کمین نشسته اند
و با سفیر نگاهی
از هفت بند استخوان می گذرند.
در کدام سنگر
عطش گلوله را
با جمجمه نازکم پیوند میزنی ؟
این فصل اجابت دعاست
و نافله نگاهی
که چکه چکه
بر من باریده است
نشانم بده !
بازوانی را که علم کشیده اند
و علقمه را به اندازه یک مشک
مسح کرده اند.
زیبا پرستم
و ماه را طواف می کنم
وقتی از بنی هاشم باشد
و تو چندمین قمر بنی هاشمی
که قبل از فرات به خیمه نیامده ای؟
بگذار بگذرم
کربلا عجیب زمینی است
ماه را تشنه به آب میکشد
و خیمه ها را به رقص آتش می سوزاند
کربلا قیامت کلام است
و من قبل از رسیدن ،
تمام هستی ام را سیراب میکنم
عطش یعنی بطن هفتم هستی
و نمازی ست با تیمم
که امامش در هر رکعت به کربلا میرود
شهید میشود
و دوباره متولد.
طوافم بده
بگذار شهر تو را ببویم
که همسایه خداست.
من میهمان توام
و باید مستجابم کنی .
برپاره های پیراهنت دف میزنم
با دستهای جدا شده دهل میکوبم
و آن قدر به جنون می نشینم
که لیلایی کنی .
بر نمی گردم.
حتی اگر به بیراهه رفته باشم
که گم شدگانت خوب میدانند.
پیشانی ام را ببند!
پلاکم را بشمار!
بگذار من هم نگاهت کنم
ببینم
ماه را چگونه می بوسند.
پیشانیم را ببند !
سرم را به سمت قبله بچرخان
بگذار وسعت پیشانیم از ستاره ها پر شود
توبه میکنم
و از واژه ها حلالیت می طلبم
می خواهم در هیچ دروغی غوطه ور نباشم
و هیچ کلمه ای را به بیراهه نبرده باشم
توبه میکنم
و در شب های بستان
تنها به منور هایی فکر میکنم
که از گلوی شهیدان رها می شد
و شبهای شوش را به حضرت دانیال پیوند میزد.
بیا نوحه بخوان
و بگو شهیدان این شهر را چه نامیده اند؟
و هنگام رفتن تو
آسمان چه رنگی داشت ؟
هادی منوری
