سایه ها

سایه ها

دامن کشید و رفت همچو خورشید از افق

تنها به باغ ماند از آن سایه های شب

در دیدگان خیره ی من تیرگی فزود

تا چیره شد به جان من افسانه های تب

این سایه های درهم و مبهم به چشم من

اشباح عشق های گذشته است درملال

شب چیرگی دهد به سر انگشتهای غم

تا بردرند دفتر افسانه ی خیال

آن سایه ی بنفشه ی رسته بطرف جوی

موی سیه دلبر دور جوانی است

وآن سایه های نرگس فتان نیم باز

چشمان مست شب کامرانی است

آن سایه ی بلند ز سرو سهی به باغ

یادی ز قد و قامت معشوق رفته است

وین سایه های مظلم مخفی به گوشه ها

افسانه ی زمان ز خاطر نهفته است

امشب به یادبود زمانهای گمشده

رهبرد من به باغ در آغوش سایه هاست

در جست و جوی جان تو همراه یادها

افسانه ی خموش تو در گوش سایه هاست 

مهدی سهیلی 

دوستان گفتند که این شعر را هشترودی سروده است